Acords i desacords, passions i mites
Ací deixe una llisteta d'elements autodefinitoris diversos, inspirada per Toni i Perlim, i per les circumstàncies, que no són altres que les ganes de fer qualsevol cosa improductiva quan tinc una maleta a la vista. I és que jo sóc de les que em faig una llista del que he de dur, per apartats; la revise, la prepare, i la re-revise. I vaig súper preparada. Però si ho tinc tot fet d'hora, no té la mateixa gràcia. I és que demà marxe per cinc dies a l'Itàlaia, perduda entre Milano i Torino, de visita a la meua cosina, enmig la neu, per desansar, pensar, escriure molt (privadament) i, clar, pelar-me de ferd. I són carnestoltes...
Una afició in-door: Llegir
Una afició out-door: Llegir (ho faig a tot arreu), l'art
Animalets... Pelussa minino, desijant més independència i estabilitat per tenir-ne d'altres
Un menjar: Italià, xocolata, tandoori. No menge carn!
Una beguda: Café, aigua, mojito, sucs.
Una fruita: Maduixes, préssecs, cireres, totes les del bosc
Un gust: Xocolata amb canyella
Un vici: Xocolata!!
Un capritx: Xapetes
Una joia: Arracades; el meu anell únic, amb la cadena al coll... perdut!!!!!!!
Un color: Morat, negre
Una paraula: Sinceritat, màgia
Un desig: Ser cada cop més feliç
Un somni: No deixar mai de somiar...
Una virtut: Afectuosa, dolça, sincera
Un defecte: Inconstant, gossa, imprevisible, inoportuna, bruta
Un plaer: L'afecte post-sexual, les carícies, el tacte i l'olfacte compartits i íntims, en general
Un record: Aquell dia al Bierwienkel; els carrers de Venècia, el cap de Pelussa assomant de la cistelleta; ho recorde gairebé tot
Una estació: Primavera
Una alegria: Les xicotetes, que fan somriure cada dia
Una sort: Ser dona, haver nascut a la costa mediterrània, i al segle XX
Un número: 13
Un mes: Abril
Una necessitat: Soledat, amistat
Una evasió: Llegir, cinema, canalitzar la creativita
Una olor: La pell, l'incens, el sàndal
Un perfum: Halloween, de Jesús del Pozo -fidelitat absoluta
Un paradís ací: Sant Esperit
Un paradís estatal: el cap de Gata, el País Basc, Galícia
Un paradís llunyà: Irlanda i Escòcia, Centreuropa
Una persona: Carmen Montalbà (sí, sí, profe de la Facultat... les heroïnes i herois, de cada dia)
Un programa de TV: No la veig, però abans... Ally McBeal
Una pel·lícula: Velvet Goldmine, Brokeback mountain, Breakfast at Tyffani's,
Una cançó: Steets of Philadelphia (Sprinsteen), One Caress i Home (Depeche), Can't take my eyes off you (Damien Rice)
Una obra: LLac dels Cignes (Tchaikovsky)
Una BSO: The mission, Amélie, Lord of the rings
Un cantant: Dave Gahan, Carles Sabater
Una cantant: Björk, Tracy Chapman
Un escriptor: Castaneda, Cortázar
Una escriptora: Lucia Etxebarria
Un actor: Tim Robbins, Jonathan Rhys-Meyers
Una actriu: Natalie Portman, Scarlett Johansson
Un actor estatal: Javier Cámara, Juan Diego Botto
Una actriu estatal: Ángela Molina
Un mite: Audrey Hepburn
Un mite eròtic: Darrerament, Alex Kapranos; de sempre, J. Rhys Meyers, Natalie Portman
Una obra d'art: La pedra Rossetta, les piràmides (maies), el Naixement de Venus
Una injustícia: El poder
Un personatge: Don Juan, Holly Golightly
Una passió inassolida: La dança
26 comentarios:
Sorry, he escrito este post, precisamente, en catalán,porque eran cosas sencillas, aunque supongo que para tí da igual que sea corto o largo. Lo siento!!!!!!!!!!
Por lo demás, decía lo que ya te explico en el mail (lo has visto??), que me voy a Ilalia y que eso era lo que estaba haciendo en lugar de la maleta.
De todos modos, aunque para mí es importante mi lengua, escribo lo menos en ella, porque prefiero que me comprendan.
Un abrazo para tí, volando hacia Chile, hechicera
Ay ese anillo único! Eres la reina más bella de todas pues! Y nunca te entretienes a contemplar el futuro en el agua? Cuánta razón llevas con Natalie Portman o Scarlett Johansson. Lo mejor es que nos quedan muchos años de disfrutarlas. Lo de la Mission me ha tocado. Si habré llorado escuchando Miserere o Gabriel's Oboe. Me voy con mi carga colgando del pecho que Sam ya me espera.
Sí, el anillo lo he tenido cuatro años, y, sin quitármelo nunca, lo perdí, hacer apenas un mes. Aún no lo he superado.
Pero siempre hay nuevos viajes q hacer, y los objetos de poder vienen y van según la necesidad... seguro que éste empezaba a anhelar otro dueño, más proclive a la corrupción y la maldad...
Y, además, por motivos sentimentales, creo q ha sido bueno perderlo, aunque tanto me duela!!!!!!!!!!!!!!!!
i un blog?
eh???? bueno, tb es un arma de poder, si te refieres a eso
Perderlo, pues no, para q??
Lo bueno de internet es q, para bien o para mal, es uno de los medios más democráticos q hoy existen, y, aunque no es perfecto, no se me ocurre ningún otro medio por el que tanta gente pueda llegar a tantos sitios, acceder a tanta información (sí, claro, también desinformación), y, sobre todo, tener voz, presencia e importancia.
Todos somos únicos y únicas, y cada persona tiene un valor, aunque no todo el mundo comparta esa impresión. Lo bueno de internet es q, precisamente, nos da una libertad q en muxos casos nos falta en la vida no virtual.
Es como tener alas. Aunque, en mi opinión, no deben sustituir a las alas de la imaginación y del sueño, ni servir de evasión de la realidad cotidiana en que la política, las relaciones y la experiencias son lo que, hoy por hoy, condiciona mayoritariamente nuestras vidas, queramos o no.
Bueno, yo tampoco he entendido todo... pero sí lo fundamental!!
Mito erótico: Natalie Portman??? (En closer, quizás?)
Olé por Bjork, Amelie, Brokeback y por supuestísimo Damien Rice (has escuchado el disco de Rice entero... es increible)
Besoooos
No, no lo he escuchado, pero lo haré, lo haré, y lo de Natalie Portman, pues sí, de siempre. En Closer, claro, pero también de antes, para mí, el erotismo no tiene poruqe ser obvio. Muchas veces sí, pero muchas otras, pues ya ves.
Puta mierda, debería de a ver estado más al loro, pero ya sabes que esto no llego a mi territorio hasta hace poco (10/06)
Perdut!!¿?? venga coño
está ahora mismo a casi 4000 km de tu casa. juas juas juas juas
Estarás contento, te voy persiguiendo por mi blog, y cada vez te odio más.
Lo pasé maaaaaaaaaaal, jo, es MI ANILLO DE PODER.
menos mal, creí que lo que estaba escribiendo jamás serviría para nada, pero aún así tampoco pasa nada, casi nunca lo es, y digo casi por que esta es la excepción.
Como decía aquel
¡QUE CONTENTOSTOY!
=)
eso de que es tu anillo de poder habrá que verlo. Que sepas que es mio, que es mi tesoro(más juas). ¿Sabes? el otro día accedí a ver esa película, te prometo que no duré más de 15 minutos despierto. una auténtica lástima.....
Cómo eres así??
Y encima, dejas mi anillo por ahí tirao, no aprecias su valor ni el de la obra maestra que es LA trilogía. Y el libro ya-ni-te-digo.
Sepas que jamás de los jamases veré el final de Ciudadano Kane, y seguiré sin saber porqué mi tienda friki favorita de València se llama Rosebud. Sinceramente, querido, me importa un bledo (eso es un clásico, intemporal...)
que el libro es mejor que la película ya lo sé (snob) y que el anillo está por ahí tirado sabes que no es verdá...
Así que tienes corazón??
Algo de aprecio por mi anillo, aunque solo sea porque sabes lo que vale para mí...
Claro que soy una snob, porque yo lo valgo.
no es que tenga corazón y lo sabes perfectamente, igual que sabes lo que disfruto teniéndolo...
No sé mucho de nada en estos momentos, así que voy a ver si los sueños me iluminan.
Tal vez tú si sepas, dímelo pues.
No tienes corazón, tienes caparazón, y mi anillo es menos mío cada día. Una aprendre a desprenderse, aunque no lo parezca. Hasta de los sueños.
Que el anillo cada día es menos tuyo?
Tan poco te fías?
Hombre, la vida da muchas vueltas, a saber cuándo volvemos a coincidir tú, yo y el anillo.
Pero más bien me refería al sentimiento. No me lo había quitado en años, y ahora resulta que puedo vivir sin él, aunque parezca increíble.
Pero es una metáfora tan perfecta...
Me alegro mucho, eso quiere decir que te estas haciendo mayor.
Además así podré venderlo en el rastro sin ningún tipo de remordimientos. Y yo guardándolo!
Ais, ¿Cuando aprenderé?. ¿tú que crees que cuanto puedo pedir por el?. Y para que veas que no soy tan malo, con lo que saque te invito a unas cañitas. ¿vale?
A eso me niego a responder.
Tú responderás de tus actos, primero ante mí, y luego, ante Dios.
Olvidaré por un momento que ya soy apóstata.
pues tú te lo pierdes, ya le invitaré a cañitas a alguien...
que se parezca a ti. ;)
Así no te aburres, claro. Pero la birra por la cabeza no vale, eh??
;)
Yo pago esta ronda, y puedes vender en el rastro mi virginidad.
Pero deja el anillo a buen recaudo...
la birra por la cabeza???
eso si que es un delito, por favor, como voy a tirar yo cerveza!!!! y eso de "esta ronda",
serán "estas rondas" no?.si tanto vale el anillo estiraté un poquito que con una no me mojo ni los labios no jodas.
y el anillo lo dejaré al mejor postor....
Publicar un comentario
Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]
<< Inicio